Vanavond mijn eerste yogales in jaren gevolgd. Mijn lichaam was er nog niet helemaal klaar voor merkte ik. Spontaan protest van spieren die al jaren een slaperig bestaan leiden was het gevolg. Heftig werd er getrild en geschreeuwd…..Stop hier onmiddellijk mee. Dat deed ik niet. De weg van de minste weerstand is misschien wel een mooi geplaveide weg maar leidt je vaak naar een aftands gebied. Daar ga ik niet heen. Heb ik al ggezien dat gebied. Beviel me totaal niet.
Tijdens de les stond muziek aan. Van die fijne Aziatische klanken. Een nummer duurt ongeveer een uur en toch verveelt het niet. Ik ontdekte dat hoe stiller ik werd en dan bedoel ik echt innerlijk stil hoe harder de muziek klonk.
Met je ogen dicht naar muziek luisteren intensiveert de ervaring. Dat geldt ook voor yoga. Het intens in de beweging zitten en de kracht van mijn lichaam voelen maakt dat ik weer een ervaring rijker ben. Ben benieuwd of mijn spieren dat morgen beamen.
