een blik in haar ogen
mijn eigen waarde
vliegt via het open raam
zo naar buiten
hard gewerkt om het te behouden
daar denkt zij niet aan
als ze ongevraagd
binnen komt, de ruimte
opeisend
lang gedaan over dit vertrouwen
therapie, zelfhulpboeken
urenlange yoga sessies
wandelingen en
geleide meditaties
een fundament herbouwen
zou het ooit klaar zijn
dichte ramen, rechte muren
een laag verf om die blikken
buiten te houden
en dan volop van mezelf houden
wat is dat toch met inspiratie
het verrast, sprankelt
is eigenzinnig
doet wat ze wil
afspraken kun je niet maken
dat past niet bij haar
ze geeft kleur of laat die zien
drukt zich uit in melodieën
beweging, tinteling
is niet te vangen
en al helemaal niet te dwingen
komt en gaat net zo onverwacht
het lijkt op de lente
opeens is daar de bloesem
de bomen vieren feest
de zon hervindt haar kracht
ik denk aan Hockney
inspiratie borrelt
de dag dat ik ontdekte
was de dag dat het licht
opeens aanging
dat het laatste stukje
van de puzzel werd
omgekeerd
de vorm paste
precies op de leegte
een wind blies
in mijn hart
en de geluiden
gingen uit
wat een dag om
te ontdekken
als dromen konden praten
bij het ontbijt zouden ze
woorden achter elkaar zetten
zinnen vormen
beelden schetsen
een leeg canvas
vol kleuren
het verhaal begint met het einde
of ergens in het midden
er is nooit een begin
alles verdwijnt of
danst opeens in de lucht
tuimelend naar beneden
in gevecht met een
gezichtloze tegenstander
en opeens een dreun
een repeterend geluid
hier eindigt het verhaal
de droom zwijgt
voor verandering
wil ik loskomen
van de schaduw
het licht binnen laten
het perspectief
ondersteboven plaatsen
herschrijven van het verhaal
voor verandering
wil ik de waas
wegpoetsen
de ramen open zetten
mezelf binnen laten
voor verandering
wil ik het monster
in de bek kijken
verandering wil ik
Biancaschrijftblog 