ik ben dichtloos
loop door straten
zie dezelfde stoepen en perken
ben niet verloren
want ik ben hier
zie een elastiek op straat liggen
zo een dikke van de postbezorger
laat hem liggen
geen energie om te bukken
het is zoals het is
ik loop verder, voel de koude lucht aan mijn neus
zacht vormt er een druppel
die veeg ik af met mijn handschoen doe ik nog wel eens in de was
zie wolkenluchten en denk aan de oude meesters, liepen zij ook of was het verbeelding
ik ben dichtloos
dat voelt als fantasieloos
geen woorden, geen zinnen en vooral geen zin
betekenis verloren
ik loop verder
zie een lege stadsbus
dikke drollen op het fietspad
donker bruine, vers gelegd
het kan me niet bekoren
maar ben niet verloren
ik ben hier
alleen maar dichtloos