Renku

Tijdens het schrijfweekend Japanse Versvormen heb ik geleerd wat een Renku is. Dat is een kettinggedicht. Dichters komen bij elkaar en maken afzonderlijk van elkaar verzen die in totaliteit een geheel vormen. De verzen worden dan wel afzonderlijk van elkaar geschreven, maar borduren voort op elkaar. Dat is een hele spannende manier van samenwerken en het eindresultaat is altijd uitzonderlijk.

Hieronder staat de Renku die we hebben gemaakt waarvan ik het eerste vers heb geschreven.

schrijfopdrachten volgen elkaar op
potloden krassen op papier
het licht schijnt in het midden

hersens kraken hoorbaar
woorden worden gewikt en gewogen

niet zo dralen maar
laat het gebeuren zonder
angst om te falen

spontaan zegt Cootje
maar wat is dit moeilijk

woorden en zinnen
vinden hun plek op papier
als bloesem in mei

in deze maanloze nacht
zijn zij het die licht geven

en betekenis aan wat geschreven wordt
om wat zal blijven
en wat weer weg zal gaan

deze dagen opgeslagen
in het ruisen van de lindeboom

Advertentie

Nacht

 

Dieper naar voren kan ik mij niet buigen
over de wereldrand, spaarzaam verlicht.
Met het gelaat op blinde duisternis gericht
kan ik mij van Gods glans niet overtuigen.

De verste nadering betracht ik in de vele
gedachten die ik naar dat hol gebied
uitzend; talrijke keren niet,
doch ik verlies mij in dit koppig spelen

en in de pijn die tot een lust verdooft
om hun verminkte wederkomst waaraan
‘k een wreed en zeker teken hecht van Gods bestaan:
dat ginds een wand is waar wat in hem gelooft
en tot zijn licht vliegt blindelings op stuit.

Doch wellicht hoort hij in de stilste nachten
het zieke ritselen van mijn gedachten
die zich te pletter fladderen buiten op zijn ruit.

Leo Vroman