spelen in de regen
je handen diep
weggestoken in de
zakken van je jas
kaplaarzen aan
bal aan je voeten
schieten tegen de
grijs gepotdekselde
muur in de tuin
rode wangen
natte haren plakken
aan je voorhoofd
bal in de lucht
hakje, scoren
wereldkampioen in de tuin
Vandaag ga ik het proberen
ik trek mijn wandelschoenen aan
sjaal om mijn hals
warme groene jas over schouders
Ik ga er op uit
om de lente te vangen
een vleugje is al genoeg
Ik stop de lente in
een glazen pot
voor jou, mijn lief
Vandaag ga ik het doen
geen druppel houdt me tegen
mijn stevige pas brengt me
daar waar de mogelijkheden zijn
Ik graai desnoods
spring of grijp of klauter
wat dan ook gebeurt
Ik neem vandaag
voor jou, speciaal voor jou
de lente mee
Muziek vraagt om
een passende outfit
in mijn hart vinden
jouw noten een plaats
je vingers omsluiten
de gaatjes, open
dicht, commando’s
worden opgevolgd
omringd door andere
muzikanten in de dop
tonen vliegen door
de open ruimte
zoeken een plek
om te nestelen
ze willen een symfonie
vormen met elkaar
welk kledingstuk past
bij een eerste concert
alle ogen op je gericht
een jurk, broek, trui
opeens knipoogt
het T-shirt van een afstand
ze zingt ik ben er bij
en de symfonie is compleet.
Ik zie je op de platte buis
broek gescheurd maar dan
op een niet hippe manier
vlek op je shirt van een Spaanse
voetbalclub
de droom die niet gaat uitkomen
je bruine ogen staren me aan
weet jij dat ik hier zit.
Ik voel me ongemakkelijk
kijk naar de andere kant
slippers aan je voeten
verschillende kleuren
in je hand een tas
een leven verpakt in plastic
het hek met gaas houdt je
tegen een ander leven.
Dan opeens ben je verdwenen
plaats gemaakt voor het weer
daar zijn wij dan weer druk mee.
Ik ben verloren
loop de straat uit
hoek om
kijk om me heen
herken de gebogen
lantaarnpaal
met die groene kap
geknakt na contact
met de zwarte volvo
Net als die paal
ben ik gedeukt
de bomen vangen
mijn wind
en in de ruiten
van de winkels
zie ik de ogen
van een kind
capuchon op
Als ik verder loop
verlies ik nog meer
gedachten aan jou
en meer nog aan mezelf
wie ik was
wie ik ben
wat ik wil
teveel om te verliezen
teveel om te bedenken
Groen mos zie ik
tegen de boom opklimmen
een bestaan opeisend
zonder concessie
maar wel met compassie
grote woorden uit
dikke boeken
wat betekent het
als ik ze denk
Achter het licht aan
wandel ik verder
liggend in bed
want alles wat ik denk
denk ik niet alleen
op straat of in het park
in elk verloren moment
schuilt de mogelijkheid
om hier te zijn.
ik speelde als kind
schooljuf
alle beren en poppen
netjes op een rij
sommen maken
op mijn schoolbord
ik was een strenge juf
ik speelde als kind
ballerina
mijn tenen gekromd
benen omhoog
armen in de lucht
pirouettes draaien
ik was een prima ballerina
ik speelde als kind
moedertje
de poezen kregen
alle liefde die ik in me had
ik las ze voor en
knuffelde ze onder de dekens
ik was een liefdevolle moeder
ik speelde als kind
groot mens
sprak met moeilijke woorden
bedacht dat alles mogelijk was
en ik kreeg liefde en aandacht
en het leven was fijn
ik was een geweldig groot mens
Opgerold aan het voeteneinde
twee in elkaar gestrengelde
bollen zacht pluisend haar
zacht gesnurk ontsnapt
buiten raast de wind
de kou grijpt wild om zich heen
het deert ons niet
wij rollen nog eens om
en snurken zacht.
Biancaschrijftblog 