Ik ben verloren
loop de straat uit
hoek om
kijk om me heen
herken de gebogen
lantaarnpaal
met die groene kap
geknakt na contact
met de zwarte volvo
Net als die paal
ben ik gedeukt
de bomen vangen
mijn wind
en in de ruiten
van de winkels
zie ik de ogen
van een kind
capuchon op
Als ik verder loop
verlies ik nog meer
gedachten aan jou
en meer nog aan mezelf
wie ik was
wie ik ben
wat ik wil
teveel om te verliezen
teveel om te bedenken
Groen mos zie ik
tegen de boom opklimmen
een bestaan opeisend
zonder concessie
maar wel met compassie
grote woorden uit
dikke boeken
wat betekent het
als ik ze denk
Achter het licht aan
wandel ik verder
liggend in bed
want alles wat ik denk
denk ik niet alleen
op straat of in het park
in elk verloren moment
schuilt de mogelijkheid
om hier te zijn.
Biancaschrijftblog 