al wat ze nog kan
is staren
glimlach geplakt
vast aan haar lippen
wat voelt ze nu
dat vraagt hij zich af
starend in
haar lege blik
pakt hij haar hand
maakt een grap
de glimlach verplaatst
geluid geeft bevestiging
maar de vraag blijft
wat voelt ze nu
woorden bieden geen hulp
blijven op afstand
zoek het maar uit
willen ze schreeuwen
toch blijft het stil
de glimlach vervaagt
als een schim
herinnert aan kleurige tijden
wat voelt ze nu
misschien wel niets
of juist alles, verstild
in het moment als in het
oog van de orkaan
hij laat haar met rust
ze komt wel weer terug
als het lawaai aanzwengelt
en de glimlach barst
ze voelt wat
Biancaschrijftblog 