Ida Gerhardt heeft mooi en krachtig werk gemaakt. Soms wil ik een vrouw eren door veel woorden aan haar te besteden, maar dat doe ik nu niet. Onderstaand gedicht spreekt voor zich. Lees het een drie keer. Het wordt steeds mooier.
ONDER VREEMDEN
Het speelt het liefste ver weg op het strand,
het kind dat nooit zijn eigen vader ziet,
die overzee is in dat andere land.
Het woont bij vreemden en het went er niet.
Zij fluisteren erover met elkaar.
Heimwee huist in zijn kleren en zijn haar.
En altijd denkt het dat hij komen zal:
Vandaag niet meer; maar morgen, onverwacht –
en droomt van hem en roept hem in de nacht.
Ik wacht u, Vader van de overwal.
