Vorm

Gedwongen tot een vorm
verzet ik me hevig
woorden schieten alle kanten uit
mijn hoofd leeft
los van mijn lijf
concentratie lost alles op
is de vraag
wil ik dan leven in
een keurslijf
gedwongen tot een vorm
ik verzet me hevig
kom toch tot je positieven
hoor ik roepen
het is je eigen keuze
laat ik dan maar buigen
barsten vind ik te vroeg
dus accepteer ik de vorm.

Auteur: schrijfbianca

Ik schrijf, dus ik ben.

Plaats een reactie