Wind – Biancaschrijftblog

Sinds een paar maanden waait er een frisse wind op mijn werk en die wind veroorzaakt veel stof. Oud stof dat doet opwaaien. Stof dat onder kleden was verstopt komt boven en verpulverd stof wordt vakkundig de deur gewezen. Erg spannend allemaal moet ik zeggen. Voorlopig ben ik nog niet tot stof verworden, dus maak ik me niet zo een zorgen. Wat me wel opvalt is hoe opeens de energie kan veranderen en mijn werklust wordt aangewakkerd. Lastige vraagstukken met de daarbij behorende verantwoordelijkheid komt mijn werkkamer binnen waaien en in eerste instantie deinsde ik daar wat van terug, maar ik moet toegeven: wat is het heerlijk om weer eens met professionele mensen op een hoog niveau na te denken over verbeteringen binnen de organisatie.

Toch ontstaat er ook een bepaalde druk en hier en daar komt een twijfel om de hoek kijken. Kan ik het allemaal wel aan? Presteer ik wel goed? Begrijp ik voldoende wat er van me verwacht wordt en kan ik dat ook leveren? Aan de ene kant roept dat spanning op, maar aan de andere kant ook levendigheid. Het gaat eindelijk weer eens ergens over. Niet dat het daarvoor nergens over ging, maar ik was al wel een tijdje klaar met het hap/snap werk en de pappen en nat houden-mentaliteit.

De frisse wind is naast empathisch ook heel stoer. Een mooie, maar voor onze organisatie ook, noodzakelijke combinatie. Met empathie kom je een heel eind, maar soms moet de wind even ijzig koud zijn om ervoor te zorgen dat het oude stof of meedraait met de wind of gewoonweg uit het raam gedonderd wordt.

We gaan zien wat er allemaal gaat komen. Ik denk zomaar dat deze wind er ook voor gaat zorgen dat er een grote voorjaarschoonmaak komt. Dan is het niet alleen goed doorlucht in huis, maar ruikt het ook nog eens fris. Ik kan niet wachten.