er moet meer rood bij mijn blauw
paars is de bestemming
van dag naar dauw
zie ik het kobaltblauw
terug om me heen
vervliegt door de dag
kleurt de nacht in denimblauw
die ongewassen pure vorm
beangstigend in de nacht
prachtig gedurende het licht
de voortdurende transformatie
wanneer is het goed, de perfecte tint
ik heb het wel eens geprobeerd
met geel en oranje
een vleugje groen erbij
hoe kleurrijk ook
het oog wenst blauw
gevolgd door het gemoed
spiegels vertellen de waarheid
alleen blauw begrijpt dat
nu is dan toch rood binnengedrongen
langzaam, maar slagvaardig
blijvend en mij erop wijzend
dat de vruchten genoten mogen worden
het lichaam verzet zich
de geest vertwijfeld latend
overgeven in het moment
de cadans volgend
laat ik het gebeuren of houd ik vast aan blauw
