Vandaag heb ik twee workshops gegeven op een unieke locatie. Kennis delen en daarover discussiëren vind ik een van de leukste onderdelen van mijn werk. En als ik dat dan ook nog in een prachtgebouw mag doen dan stijgt mijn geluksgrens met sprongen. Eigenlijk is er geen grens aan geluk. Ik wil maar aangeven dat ik in mijn nopjes was.
Ik kreeg een mooie zaal binnen in het Markiezen hof in Bergen op Zoom toegewezen. Het hele museum was beschikbaar voor het jeugdsymposium. In de Hofzaal werd er geborreld en gegeten en boven in een soort torenkamertje mocht ik spreken.
Het gebouw ademt historie. Door de grote groep mensen bijeen te brengen in zo een gebouw ontstond er door het ontzag te aanzien van de schoonheid gelijk een vorm van verbinding. Het leek alsof ik daardoor vleugels kreeg. Met een glimlach op mijn gezicht liep ik door de ruimte. De paar zenuwen die een poging deden in mijn lichaam een plekje te vinden, werden al snel de deur gewezen. De magie van het gebouw nam het symposium over. Ik kijk terug op een unieke en waardevolle magische ervaring.
Biancaschrijftblog 