Het schrijfweekend heeft veel inspiratie losgemaakt en creaties voortgebracht. Onder het genot van schrijfcake, een prachtige omgeving en sympathieke medecursisten ontstond er onder de nodige tijdsdruk -het regime was strak en streng- mooie dichtsels.
Eén van de opdrachten was: maak een zintuiglijk vrij vers naar aanleiding van een kijkherinnering. Twee strofes lang en de tweede strofe moest beginnen met ‘Hoe schilder je’.
Het navolgende gedicht heb ik gemaakt en voorgedragen. Na gekregen feedback heb ik het aangepast en dit is het geworden:
Zittend naakt
Lang duurt het voordat ik je echt zie
verbonden voel ik me met je
je naaktheid daagt me uit
die borsten zo vol en sappig als vruchten die
zowel verleiden als voeden, met nonchalant
een doek op je schoot geworpen.
Hoe schilder je een wezen op een doek van 60 centimeter
hoe vang je de essentie van deze vrouw
terwijl zij eenzaam hangt, de blik in haar
ogen verraadt het antwoord
jij kijkt niet naar mij, ik doorgrond jou
hoe schilder je dát.
