De pijn die je voelt zou ik wel uit je lijf willen rukken,
tegen de muur smijten en vervloeken,
kom nooit meer terug want anders.
Het kloppen in je hoofd wordt steeds erger,
ik kijk er naar en zie je wit wegtrekken,
wc omarmen en laten gaan van het vergif.
Ik wil je optillen, troosten, kalmeren,
de pijn vernietigen die dit op zijn geweten heeft,
kun je wel, neem eens iemand van je eigen leeftijd, schurk.
Een nat washandje geeft tijdelijk verlichting,
terwijl het licht juist tijdelijk verergert,
en ik erger me kapot dat dit jou ten deel valt.
Als die schurk nog eens zijn kop laat zien,
nou dan, dan, dan zeg ik er wat van, maar voor nu
waak ik over je in de nacht en zal morgen als beter zijn.
